Tellâl Tutup Beni Dile Verdiler!
TELLÂL TUTUP BENİ DİL’E VERDİLER!
Eşime, dostuma, koşturdum, yeldim, Kıruban dalımı, el’e verdiler! Bende akıl yokmuş, yaşayıp, bildim; Varlık sermâyemi, yel’e verdiler! Akraba Akrepmiş, şeksiz, gümânsız, Düşmân zâlimse de, ondan amânsız, Hele bazıları; Dînsiz, imânsız; Tellâl tutup beni, dil’e verdiler! Kimine yol oldum, Köprü kaçına, Âkîl akrabayla, işten kaçına! Attılar kıyısız, Deryâ içine; Dümensiz, küreksiz, sal’a verdiler! İyi günde hâl-i hatır sorarak, Yatırım yapmışlar, plân kurarak! Kulaç sallayamam, kolum kırarak; Saman çöpü edip, sel’e verdiler! Altımdan girdiler, üstten girdiler, Kendim gibi bildim, hatır sordular, Hemi düşürdüler, hem de vurdular; Muhannet mezatta, pul’a verdiler! Ozan İlo’m eyvâh, verdim şaşırıp, Yordular aşılmaz, hendek aşırıp! El’e karşı şerefimi düşürüp; Kahrol, gâm, kasavet, dol’a verdiler! İlhami ERDOĞAN (Ozan İlo) www.edebiyatdefteri.com/etkinlikler/incele/3558/siir-kultur-sanat-sairler-istanbul-bulusmasi |