Hayat ne anladım senden,
Ne anladın sen benden?
Doğarken ağlattın, ölürken susturdun,
Neden?
Ömür denen zaman, böyle gelip geçti.
Belki anladın, belkide anlamak işine gelmedi,
Ama;
Hiç benimle de olmadın,
Yanımda hiç durmadın.
Kırdın kanadımı kolumu,
Kuş olup uçmak isterdim,
İnsan olup yürümek isterdim
İnsanca,
Olmadı, vermedin,veremedin,
Neden?
Erkekliğimden utanıp;
Kadınlar sahnesinde yer aldım.
Kırık dökük aynaların karşısında dudaklarıma boya sürdüm.
Belki bir değil birkaç kişinin oyuncağı oldum.
Boyalı dudakların değdiği yeri sende gördün,
Utanç tablosuydu değilmi?
Üstelik sevdim diye diye...
Tiksinerek girdim koyunlarına,
Vakit gece,ağzımda zehir,dilimde küfür,
Sardılar bir çekimlik ot gibi
Yüreksiz yüreklere...
Heyy!
Acımasız hayat.
Pusula yerine geçmezmiydi,
Çekilen bu resim.
Şİmdi bakmaya utandınmı?
Neden?
İsyan bu isyan;
Kalbim kırık, çocukluğum kırık, yaşantım kırık,
Kırık kalpleri hep ben oynadım.
Birilerinin şişman göbeği erimesin,
Otursun oturduğu yerde,
Katmer katmer yağ bağlasın,
Yüreksiz yüreğine,diye...
İşte böyle;
Dünyamısın,hayatmısın,
Ne zıkkımsan.
Artık bitti,
Zaten seni hiç sevmedim.
Bekleme benden icazet,
Vakitsiz gitmeye ruhsat aldım.
Kal dünya kendi halinde.
Sakın dön diye arkamdan seslenme.
Gideceğim size inat,
Yağmurlar geri dönmeden...

Cem
05.06.2014