yıllar önce kaybettim kendimi
çok değil üç yıl oldu daha
bir bahar ayıydı,
alacakaranlık bir akşamüstü,
umutsuz bir hayaldi
kayboldum içinde.
gülüşlerim;
yerini yabancı tebessümlere bıraktı...
arar oldum kendimi
şehrin her köşesinde
tam buldum derken,
tatlı bir avuntu
yerini tesseliye kaptırmış
yine beklemede gönlüm
bulabilmek ümidi
kaybolmuş kendimi...
tam üç yıldır bekler oldum bu şehirde...
saatler saatleri kovalarken,
mevsimler habersiz geçerken,
ayrılık güzergahından çıkamaz oldum
bekliyorum
yitip giden beni
acı çekiyor, özlüyorum
doğruluğunu bilmediğim
teselli bir kaç söz
birde akıl dışı bir inanış,
bekle,
daha çok bekle kendini
başka bir bahara artık,
yalancı bir bahara
mutsuzluk limanına demir atmış,
fırtınanın dinmesini bekleyen bir gemi gibi,
bekle kendini...