KENDİMDEN KAÇIYORUM
Kendim tuttum ateşi, ondan yanar ellerim
Cehennem azabını yaşarım bile bile Her gece bir mıh gibi çakılır hayallerim Ben çarmıha gönüllü koşarım bile bile. Ayırt edemez oldum tatlı ile acıyı Bu yüzden hiç keyfim yok tadım yok artık benim. Anlayamaz olmuşum yolcu ile hancıyı Meçhule gidiyorum adım yok artık benim. Hangi cümle anlatır ya da hangi kelime Yanardağlar içinde savrulan küllerimi Hangi feryat tercuman olup benim dilime İfade edebilir sensizken hallerimi Hangi çölde gördüğüm serap avutabilir Vuslatına bu kadar ölümüne muhtaçken Hangi meyhane hangi şarap avutabilir Bal rengi gözlerinin tesellisine açken. Hangi gece aydınlık hangi sabah umuttur Çevremi kuşatan bu hicranın ortasında Hangi mutluluk gerçek hangi sevinç somuttur Darmadağın olduğum yaşamak noktasında. Artık deniz tükendi, karaya vurdu gemi Günden güne neşeyle aramı açıyorum Bir ışığa hatıra bırakıp da gölgemi Ardıma hiç bakmadan kendimden kaçıyorum. Hasan Hüseyin YILMAZ |
Günden güne neşeyle aramı açıyorum
Bir ışığa hatıra bırakıp da gölgemi
Ardıma hiç bakmadan kendimden kaçıyorum.