Acı Kahve
Önce maviydi ölen.
Gün batarken kararıyordu okyanus Tüm ihtişamıyla gri, kasvetli Gözlerinden damlayan yaş gibi. Aşıktılar Gün batıyordu Gidiyordu otobüs Adam hala o köşebaşında. Sayamaz olmuşken günleri Dağların arasında kahverengiyi öldürüyordu.. Sonra O’da öldü. Ne telvesi kaldı kahvenin Ne gövdesi ağacın. Yürümek istiyordu bazen Bazen koşmak Kurumuş boğazında bir yudum suydu safa Tükenmiş ömrüne ab-ı hayattı merve. Sonra O’da öldü... İsmail Altın |
Gün batarken kararıyordu okyanus
Tüm ihtişamıyla gri, kasvetli
Gözlerinden damlayan yaş gibi.
Aşıktılar
Gün batıyordu
Gidiyordu otobüs
Adam hala o köşebaşında.
Sayamaz olmuşken günleri
Dağların arasında kahverengiyi öldürüyordu..
Sonra
O’da öldü.
Ne telvesi kaldı kahvenin
Ne gövdesi ağacın.
Yürümek istiyordu bazen
Bazen koşmak
Kurumuş boğazında bir yudum suydu safa
Tükenmiş ömrüne ab-ı hayattı merve.
Sonra
O’da öldü...
İsmail Altın
Epey zamandır yoktunuz üstad hoş geldiniz yine güzeldi anlatım severek okudum
Yüreğiniz ver olsun
_____________________Selam