MAHRUM BIRAKMA
Nasıl ki topraklar muhtaçtır suya
Beni gelişinden mahrum bırakma. Geceler hicrinle yatar pusuya Beni gülüşünden mahrum bırakma. Ağlayan inleyen heceler gibi Mehtapsız yıldızsız geceler gibi Umudu kalmamış niceler gibi Beni gülüşünden mahrum bırakma. Ferini yitirmiş göze dönerim Anlamı kalmamış söze dönerim Sönmeye yüz tutmuş köze dönerim Beni gülüşünden mahrum bırakma. Nasıl geçer sensiz bilsen an bile Damarda kuruyor sanki kan bile Bedene nasıl bir yüktür can bile Beni gülüşünden mahrum bırakma. Hicran kapısını çalsam da olur Ölümcül darbeler alsam da olur Nefessiz soluksuz kalsam da olur Beni gülüşünden mahrum bırakma. Benden derbederi kimse görmesin Hasretin bir kere aman vermesin Divane olayım aklım ermesin Beni gülüşünden mahrum bırakma. Razıyım uykumu gözümden çal da Teselli bulmayan dertlere sal da Ciğerimi sök de, canımı al da Beni gülüşünden mahrum bırakma. Hasan Hüseyin YILMAZ |
sevda adına özlem doluydu her bir satır
kutlarım usta kalemi
saygılarımla