vicdan kalas değil çivi çakasın
hicran kafes midir çeri dikesin
tavan kızgın demir çengi çalasın
sen daha nelerin mevzusundasın

vecdin necis fikrin nefis koş haram
verdin nefes vurdun habis aş harem
vitrinde süs fakrın sessiz iş hiram
edebimden susacaktım sus miyrem

var ise getirin edebsiz bakan
verir ise kellesini kurtaran
vekil ise simasında kurulan
yüzünde kibir var sen tükür miyrem

esefle kınıyor demek mazlumu
ey sahibine zıt kelek mahkumu
ehline benziyor söndür şu mumu
duman olmayacaksın da tutiyrem

tükenmez kalem de edep azaldı
tesirsiz kelamda soylular azdı
terslendi kitapta insan arazdı
sende lisan yağdı be konuş miyrem

eşipte toprağı nifak çıkaran
esipte yaprağa kış ulaştıran
eşikte insanı başkalaştıran
edebe gelince ses et bekliyrem

sözüm ona sirke gibi acıdır
sesime ne sineğin baş tacıdır
sazanına solucan eş sancıdır
ağını at bekle dur sen gelmiyrem

can-i