Umutlarımı YıktımEminönü, Aksaray bir seyahate çıktım Öyle şeyler gördüm ki! Umutlarımı yıktım Metro, otobüslerde Ruhsuz kalabalıklar Nesilleri kuşatmış çok büyük kabalıklar Büyüklerine karşı, küçüklerde yok saygı Hareketler hep kaba, kayıp, tebessüm, sevgi Çocuk, kadın ayakta, oturuyor genç, rahat Yayılmış sere-serpe her fiili kabahat Piri fani sığınmış, büzülmüş bir köşeye Suratlar turşu satar, gözler hasret neşeye Ulu orta konuşmak gayet sıradan bir iş Kusursuz sayılıyor, şom ağızlarda ki diş... Kazanca odaklanmış esnafın derdi para Daha kazanmak için tuttu sanırsın sara Mamulünden pahalı albenili ambalaj Kalite hak getire renkler olmuş kamuflaj “Naylon kızlar çıkacak” türküsü zahir, gerçek Kimyasal her şeyime bulaşmış salmış pürçek Yerli malım nerede isimler bile ithal Dilim, Dinim bozulmuş bu ne garip izmihlal Dolmuş, metro, otobüs, sokak, cadde ve meydan Sanırsın insan seli parklar açık bir zindan Gülen yok gibi zaten, tebessüm eden nadir Gönüller yangın evi, kalpler tutuşmuş tandır Yüz senede ne hale gelmiş koskoca toplum Bizi bu hale koyan düşman çıkarmış tulum Edep, hayâ kalmamış hak getire zarafet Bu ne zillet ya Rabbi! Yok ahlak, kayıp iffet... Kolum kanadım kırık çok mutsuz döndüm eve Bunca olumsuzluğu yüklesen çöker dev’e Kaldı ki yazdıklarım okyanuslardan katre Ben milim’den bahsettim duruyor koca metre Anlamadım bu yükü nasıl çekiyor dünya Birazını sırtlarsa çatlar en sağlam kaya Allah’ın (C.C.) Sabrı geniş bekler ve verir mühlet Garibi sen aciz kul! Kendinden et şikâyet… Salih Yıldız…23.05.2014 . |