Öyle bir geçer ki, Zaman,
Karanlıklar aydınlığa,
geceler sabahına kavuşur.
en derin acılarınız diner.
Göz yaşları elbet kurur.
Asık yüzler de güler.

Hayat bu...
Vefasızlık,
Nankörlük,
İhanetler yaşanır unutulur.
Bel ki, zamanla her acı diner.
Unutulur sineye oturan kalleşlik,
Hasır altı olmuş riyakar yüzler.
Yıkılır hayaller.
Kırılır umutlar.
Zaman geçer.
Gün gelir küser insan.
Eşine, dostuna, can yoldaşına küser.
Ömrüne küser.
Kendine küser.

Geçer zaman.
Her acıyı unutur insan.
Çileyi unutur.
Yapılanı unutur.
Yapılmayanı unutur.
Ve an gelir insan unutur kendini.
Bir garip anda bulur.

Zaman akıp gider.
Sarılır yaralar.
Ah... Derin, en derin yaralarda sarılır.
Gelir geçer yaralar...
Kanlı yaralar.

Amma güzel insan...
Her yaranın altında bir iz kalır.
Sen kiri silersin,
Pası silersin,
Akan yaşı silersin.
Unutma! güzel insan.
Ne sen, nede zaman, silemez hiç bir izi...
Gel yaralama...
Derin izler bırakır her yara,
Yaralama...
yüreğe depremdir her bir yara...
Yıkarsın yıkılırsın,
Yakarsın yanarsın,
Yaralama güzel insan,
Yaralama, yara-lanırsın yaraladığın yerden...

Celal şahbaz (yorgunkalem)