Benim küçük yaşlı sevdiğim


Bir yar sevdim, el aldı,
Keşke sevmez olaydım diyemeyeceğim,
Çünkü yüreği bende kaldı
Ben seni, sen yokken sevmiştim
Hayallerimde ve yüreğimdeydin
Bir gün seni bulacağımı bilmeden
Olmayan bedendeki, o yüreği sevdim
Yalnızlığımın çocukluğumun tek dostu, sendin
Sendin beni benden kurtaracak
Beni hayata bağlıyacak
Bazen çalışkandın ekmek parası kazanacak
Bazen doktordun derdime çare bulacak
O sendin bu hasta çocuğu kurtaran

Yıllarca sabırla bekledim
Hayalimdeki o çocuğu
Ben seni sen küçükken sevdim
Ben yaşlandım, sense büyümedin
İnsanlara, mutluluk, geç gelirmiş
Bilmiyorum ben mi sana
Sen mi bana geç geldin
Göz yaşlarımda ararken seni
Yüreğimde, sır gibi, saklarken ben seni
Bir şehrin küçük bir kasabasında
Yıllar sonra buldum seni
Yada sen beni


Yorulmuş yaşlı bedenimle sevdim seni
Seni küçük yaşta sevdim, sevdim seni
Sende beni
Beni ben eden yüreğimle
Beni benim diye her halimle sevdin beni
Sana koşmak için yürüyemeyen ayaklarımla
Beni bu halimle, tekerlekli sandalyemle sevdin beni

Şimdi başka hayatlar yaşıyor olsak da
Sen başkasıyla ben başkasıyla olsak da
Bizi kimse ayıramıyacak ,
Olmazsa da bedenimiz bir


Yüreğimizdeki sevgiyi yok edemeyecek
Ne yıllar nede insanlar
Ben seni sen yokken bile severim
Benim çocuk yaşlı sevdiğim
Benim küçük yaşlı sevdiğim


Nigar Zengin. 23/6.07

Bakmayın bu şiirimin iki misra olduguna
Bu siirde hayatim gizlidir