DİRENİYORUM HASRETİNE
DİRENİYORUM HASRETİNE
Vurdun en derinime Toprağından koparılmış çiçek gibi boynum bükük Yağmur bile tövbeli Yüreğim kuruyor hasretine Her nasıl yağacaksan yağ artık gözlerim sulu ilk öpüşün kuru/du/daklarımda bir zemheri tenimde direniyorum hasretine hasretin en güzelini ben bilirim ben yaşadım sevgim sanadır yürek ağrım bana yetiştirdiğin azap çiçekleri yapraklarını döktü ayaz vuruyor gecelerimi yokluğun çalıyor güneşimi hasretin saçlarım kadar kara bir kurşun sıkıyorum geceye uykularım darmadağın yine nöbetteyim hasretin devriyesi başladı bir o yana bir bu yana direniyorum yokluğuna... Kezban UZUN |