GELMİŞİNE GEÇMİŞİNE SÖVDÜĞÜM DÜNYAÇok acımasızsın be dünya Ne olur artık beni bana bırak Bak yürek denen tarla da çorak ve kurak Tükendi sabrım bu şehir bana dar Yüreğimde dinmeyen sızılar var Üzerime koca bir yük bıraktın Beni bir köşeden bir köşeye attın Mutluluktu bana vaat ettiğin güya Gelmişine geçmişine sövdüğüm dünya Yürümeye kalmadı takatım dizler tutmuyor Haykırmak istiyorum sesim çıkmıyor Sen ki nefesime nefes olacaktın güya Gelmişine geçmişine sövdüğüm dünya Hayal di umuttu gerçekti yalandı Derken ansızın uçtu gençlik bedenden Sevmeyi bilmeyen sevgiliden Sevgi dilendirdin bana Gelmişine geçmişine sövdüğüm dünya Feleğin çarkında bende ezildim Vurdun silleni tuşa çevirdin Yüreğimde insan sevgisini bitirdin Oysa ne ümitlerle gelmiştim sana Gelmişine geçmişine sövdüğüm dünya Bu canı bedene çok gördün ya Umutlarımı zindana çevirdin ya Bu günümü yarınımı düşman ettin ya Alacağın olsun demiyorum artık sana Gelmişine geçmişine sövüyorum be dünya Kezban UZUN |