Ne zaman bir şemsiyeye saklayıp yüzüme ağlasam
Su sızdırıyor lastik çizmelerim kaldırımlara
Yağmur tutuluyor kirpiklerimde,yanaklarımı okşuyor hafiften
Çoçukluğuma kadar suya batıyorum bu şehrin labirentinde

Ah beyaz bir kuş kadar hafif
Göğe salmak istiyorum ruhumu
Belki minicik bir çoçuk ellerimden tutar
Bulumadım tenime toprak kadar vefalı eller
Belki kedersiz bir kadın saçımı okşar
Bir melek kulağima senin adını üfler

Ve ben ne zaman ağlasam
Sana ağlıyorum
Gökler boğulurken göz yaşlarımla
Şimdi şuan seni anıyorum

Ve koca ağızlı bir canavar sayıyorum güneşi
Senin ismin gibi gök mavisi kadar
Sırtımda firavunlar katar katar
Ölmek ne aydınlık bir gecedir
Belki deyip ben,bizi ağlıyorum

Yarım sevdalar
Yaşanmamış aşklar
Söylenmemiş türküler
Ve sana ve sana yazdığım şiirler oyalar beni...