İstanbul..
Bugün bi farklı baktı sana..Sadece Gözleriyle seni anlatabilirmiş diye düşünürmüş..sonra farketmiş ki buranın karanlığında bile yüzün hep karşısına çıkıyormuş.
. Sisli istanbul akşamının bogulu gözleriyle doğaya bakmış ve aklındaki deli sorular beynini yormaktaymış..kimisinin soru olmadığı kimisinin cevap bulmadığı kimisinin karşılıksız olduğu sorularmış ..Zihnini meşgul etmelerini dahi anlamıyormuş fakat kafasından çıkmaları onu üzecekmiş hissine kapılıyormuş..Bu doğaya dalışında sürekli senin yüzün karşısına çıkmaktaymış ve bi hatasını anlamasının geç sürmemesinin nedeni doğa sayesindeymiş..Dalıp uzun uzun doğaya bakarak seni düşünmüş..Gözlerin önünde aşk etkisi yaratıyormuş, gözlerin karanlıkta yanıp sönmekteymiş ve o gün seni gördüğüne dair yemin edebilirmiş....Bütün istanbul Karanlıkla boğuşurken o aydınlığınla Bunları yazmış..seni görmeseydi iletişime geçmezmiş,sesini duymak bile istemezmiş,varlığını inkar etmeyi düşününecekmiş,yapayalnız bir hayatta tabiatı kendisine dost bilecekmiş..Ne olduğunu bilmeden,sesler yükselmiş gökyüzünden..ugultular inlememeler derken senin yüzün aydınlanmış birden..o sureti heryerden tanırmış.. Senle gene Multu olacağına inanmış..ve yalnızlıkla yağmur aynı anda yağmış..yalnızlık sise karışmış,yagmur da toprağa..Yalnızlık yerini mutluluğa, sis yerini aydınlığa bırakmış.. Bu şehirdeki sıra sıra apartmanlar, büyük küçük binalar Ona Matematiği hatırlatırmış.. Hayatının odak noktasında sen varmışsın,merkezi sen, Hayatının orijini yine sen mişsin..tepe noktasının r si de k sı da senden başkası değilmiş..Cismindeki en Uzun kenar senmişsin..İsmindeki en geçmeyindeki özlerin ilk hecelerinin arap alfabesine göre birleşimin deymişsin ... Lambalarda yanmışsınız..karanlıkta üşümüşsünüz..dolunayı seyretmiş doğa da buluşmuşsunuz ..anlattı bunları istanbul akşamları.. daha neler gösterecek bize siirtin yarınları.. Sezgin SEVEN |