Açılır maden kuyusu,
Başlar işçim de ölüm korkusu.
Ekmek parası ne yapsın?
Yüzlerce metre toprak altında,
Yaşama nasıl sıkı sıkı sarılsın!
Mecburdu,
Ekmek parası derdi.
Tencerede kaynayacak sıcak bir aş,
Eşine ilaç
Bebesine gelecek
Küçük Ayşe ye okulda kitap
Birde yaşlı ana babaya bakılacak.
Babaları da,
Kömürden nasiblerini almışlardı
Belkide bir kaç yıl sonra ecelleriyle öleceklerdi...
***
Ne yapsın mecburdu;
Zalimdi kara elmas.
Tutuklamıştı esir etmişti kendine...
İşte öyküde böyle başladı.
Yarı aç yarı tok,
Ciğerlerindeki kömür tozuyla yaşadı.
Yaşadı da ne oldu?
Kara elmas onuda yeryüzünde yendi.
Ciğerleri dayanamadı,
Sonunda kansere yakalandı...
***
Oy! Mehmet im oy!
Ak saçına kırçıl bıyıklarına kurban olduğum.
Daha emekli olalı iki ay olmuştu,
Acı haber tez duyuldu.
İki evladı yanarak kül olmuştu..
Sıramı aldılar diye isyan etti, baba isyan!
Saç baş yoldu.
Ben varken sıramı neden aldınız diye
Çocukları için ağıtlar yaktı..
Neden neden!?
Yaşamalıydı büyük baba,
Kanseri bile yenmeliydi...
İki evladın yerine kendi geçmeliydi
Bir lokma ekmek, çokça şev kat,
Daha çok muhtaçtı şimdi torunlar sana
Başka sığınacakları bir babaları yok anlasana...!
***
İşte Somada yaşam;
Acı, kan, ölümle doldu,,,
Maden ocaklarında dram,
Bir acı ağıt söylenecek bundan böyle...
Yüzlerce yiğit şehit olmuştu bir zaman...
Şehitlik...!
Size layıktır bu unvan.
Ama;
Ben,
Teselli bulamıyorum yinede inan...
Yaşamak varken,
Alın yazın,
Kömür kalemle mi yazıldı,gardaş!
Neden?
***
Bir ekmek için yüzlerce yiğide mezar olan,
Haykırmak isyan etmek geçiyor içimden inan.
Kimi kime şikayet edeceğim, ah bir anlasam.
Nerede o yürekli savcılar?
İsimlerini bir duysam.
Size layık görülen değere isyanım var,
Duysun bütün dünyadaki insanım diyebilen insan!
İnsanca yaşamak varken,
Bu bir kara ölüm!
Neden,Nedenn,Nedennn!
Cem
16.05.2014