Ben ezgilerin yalancısıyım dostum
Ben ezgilerin yalancısıyım
Kim derse ki bu ezgi benimdir
İnanmam.

Çünkü onlar her yerdedir
Kah karlı dağların başında,
Kah sulak ovalarda
Kah Anadolu’da
Kah Rum ellerinde çıkar karşıma
Kah Azerbaycan’da
Kah Ermenistan’da
Kah Kerkük’te duyarım onları
Dinlerim yüreğimin en temiz perdesinden
Aynı ezgi, aynı duygu, aynı his

Sabah olur
Sabahın yemişiyle uyanırım tatlı uykumdan
Gezinirim bütün gün
Anadolu’nun dört bir yanında
Sarı gelin gibi.
Horon olurum Karadeniz’in hırçın dalgalarında
Halay olurum, Atabarı, Ankara havası, Zeybek olur çağlarım
Akşam olur
Hüzünlü bir köy türküsüyle
Ağlarım.

Duyarım onları serin yaylalarda
Duyarım onları sıcak ovalarda duyarım
Kimin ağzından
Kimin sazından
Kimin yurdundan çıktığına bakmam
Dinlerim.
İçim bir hoş deli başım sarhoş olur
Kendimden geçerim.

Bakmam Lisanına
Türkçe mi?
Kürtçe mi?
Lazca mı?
Rumca, Ermenice ‘mi?
Dinlerim

Ben ezgilerin yalancısıyım dostum
Onlar kendilerini bu topraklara adamışlarsa
Bu topraklardan yeşerdiklerini söylüyorlarsa
Ben ne edeyim?

Kimi zaman Leyla ile Mecnun,
Kimi zaman Kerem ile aslı,
Kimi zaman Ferhat ile şirin,
Kimi zaman Arzu İle Kamber,
Kimi zaman Ahçik ile Mustafa,
Kimi zaman Nem ü Zin olarak karşıma çıkıyorlarsa
Ben ne diyebilirim

Bazen bir sazın tellerinden
Bazen bir aşığın dudağından
Bazen bir dudukun yanık sesinden
Bazen bir garmonun hoş avazından
Bazen bir zurnanın oynak havasından
Bazen bir neyin ızdıraplı ağlamasından dökülürler;

Bakarsın bir deli hoyrat
Bakarsın bir tatlı ninni
Bakarsın bir yanık ağıt
Bakarsın bir uzun hava
Bakarsın bir hoş mani olur
Harmanda savrulan buğday gibi havaya karışıp gider
Sonra iner toprağa
Filizlenir filizlenir.

Ben ezgilerin yalancısıyım dostum
Ezgiler ne söylerse
Onu bilirim
Onu söylerim
Onu çalarım
Vallahi ve tallahi kendimden hiçbir şey katmam
İki damla gözyaşımdan ve

Sevgimden başka.