KARA GÜN
Her biri bir umutla çıktılar yola
Ekmek parasıydı tek dertleri Topluca ecelle girdiler kola Bütün yüreklerde yaktı ateşleri Analar yandılar kuzum diyerek Göz yaşı sel oldu aktı giderek Çoğu ayrılmıştı evden gülerek Gleceğim deyip yari öperek Kimi ayşesini kimi fatması Bıraktılar geride dinmez acısı Nasıl denir buna alın yazısı Yaşar bütün ülke matem havası Nice analar hep ettiler figan Onlarla beraber olduk hep yanan Sözün bittiği yer başlıyor burdan Çıkarken bedenler toprak altından Okunuyor tek tek çıkan isimler Gözümüz yaş dolu yandı ciğerler Ağlamasın daha böyle kimseler Ekmeksiz babasız solar yetimler Daha kurumadan henüz teriniz Zindana gömüldü bedenleriniz Hakkın huzuruna hak ile giden Şehadete eren yüzlercesiniz |
Şiirin yüce duygusu çaba gerektirir.
Beğendim…
....................................... Saygı ve Selamlar...