........
Maviydi gökyüzü,alınan nefesler kesik kesik
Birazdan vagonlar inerdi ölümün ensesine Saçlar,sakallar karışırdı siyahlara Evde ekmek bekleyenler nüsha nüsha satırlarda Gün batarken umutlara çağlayanlar susardı Bir nefes bir ses toprak altında Başlarken kara elması çıkarmaya Ne akciğer ne de insanciğer Alamamış artık nefes Şair ne güzel söylemiş Yüz karası değil kömür karası Bende derim ki olmasaydı böyle ekmek parası |