yağan yağmurlar altında
dönüp dolanan bedenim
ve benim olupta bende olmayan ruhum
gökyüzünde sıkışıp kalmış tenha biryerde
duymuyorum kimseyi duyamıyorum
duymak istemiyorum

yeryüzünde donup kalan bedenimin
içinde
gözyaşlarım kendini dışarıya vuramıyor
kimse yok yanımda

yeryüzünde bedenim ve üzerinde
yürüdüğüm kaldırımlar
kalmış boşu boş
ve çok sonra yanımdan geçiyor
bir araba
yerdeki suları bir dalga gibi
fırlatıyor üzerime
bir umudun arkasından koşarcasına
arabanın arkasından koşuyorum
yetişmek ne mümkün
hayallerimin yok oluşu gibi
gözlerimin önünden kayboluveriyor
ve çok sonra yağmur
duruyor duruluyor
yanımda olup
yalnızlığımı bana az da olsa
unutturan bu yağmur
beni bırakıp gidiyor
kalmıyor artık
tek tesellim

bende artık yavaş yavaş
gökyüzündeki ruhumu ve yeryüzündeki
bedenimi birleştirerek
etraftan kayboluyorum