Kerpiç Yıkılmışlığım
Kendimi yine bi şehrin en ücra köyünün en harabe yerinde kerpiç hissediyorum
yine sarsılmış bi yer kabuğu ve patlayamamış bi volkan içimde ağlayan kan kanımda pıhtılar.. ve her defasında "ben hiç bu kadar..." yine yarım kaldı şiirler, şarkılar... Ahh, anneme ahlar.. sonra... sonra yine "yine mi eyvah"lar.. ağlayamam haykıramam yarım kalır şiirler, şarkılar.. kendimi kaybettiğim bi şehrin en ücra köyünün en harabe yerindeki ker’piçliğim.. kime dokunduysam dokunulmaz oldu duygular... mhmt.krtl |