ANNE...
...28/04/2014 saat 23:00 civarında Hakka yürüyen Annem için kaleme aldım...Nur içinde yat Annem...Tüm Anaların Anneler günü kutlu olsun
//// Anneler gününe on bir gün kala Gece ettin vefat, üzgünüm Anne... Yeter deyip girdin dönülmez yola Estirdin kıyamet, üzgünüm Anne... /// Evlat hasretiyle “acılar” çektin Issız geceler de gözyaşı döktün Öksüz bırakmakla boynumu büktün Koptu bir felaket, üzgünüm Anne... /// Her eksiğimizi yetiren sendin Ömrünü çileyle bitiren sendin Kederi mezara götüren sendin Hakkını helal et, üzgünüm Anne... /// Doya, doya evlat yüzü görmedin Kırılsan da bizleri asla kırmadın Çok hata eyledim, yüze vurmadın Kusurumu affet, üzgünüm Anne... /// Yıllar yılı hapis yolu bekledin Kederli halini bizden sakladın Derdi istif edip sırta yükledin Etmedin şikayet, üzgünüm Anne... /// Kadın halin ile düşmanı güttün Virane evlerde yalnızca yattın Bütün elemleri hayatta tattın Affetsen de şayet, üzgünüm Anne /// Hayatın boyunca yollara baktın Yıllar yılı “gamı” başına taktın Elveda diyerek evinden çıktın Öksüzüm nihayet, üzgünüm Anne... /// Yandı yürek yandı, kor ateş oldu Sen gideli benzim sararıp soldu Saçıma kar, gözlerime, yaş doldu Tükendi güç kuvvet, üzgünüm anne… /// Açmadan dalında kurumuş gonca Evi-damı sarmış kara karınca Silâ haram oldu sen olmayınca Köyüm bana halvet, üzgünüm anne... /// Ne bir duvar kalmış nede çelke’si Kurumuş çınarın yoktur gölgesi Tekerrür eyledi Hakk’ın ilkesi Çöl olmuş vilayet, üzgünüm anne... /// NURANİ döküyor gözlerinden yaş Bekle geliyorum bak yavaş yavaş Azrail’le olur mu ki hiç savaş...? Çekiyorum zillet, üzgünüm anne... Osman NURANİ 11/Mayıs/2014 Halvet: Issız ve kapalı yer |
...28/04/2014 saat 23:00 civarında Hakka yürüyen Annem için kaleme aldım...Nur içinde yat Annem...Tüm Anaların Anneler günü kutlu olsun
////
Anneler gününe on bir gün kala
Gece ettin vefat, üzgünüm Anne...
Yeter deyip girdin dönülmez yola
Estirdin kıyamet, üzgünüm Anne...
///
Bitmedi gurbet hep yollara baktın
Issız geceler de gözyaşı döktün
Öksüz bırakmakla boynumu büktün
Koptu bir felaket, üzgünüm Anne...
///
Her eksiğimizi yetiren sendin
Ömrünü çileyle bitiren sendin
Kederi mezara götüren sendin
Hakkını helalet, üzgünüm Anne...
///
Doya, doya evlat yüzü görmedin
Gözünü üstümden asla ırmadın
Onca hata ettim, yüze vurmadın
Kusurumu affet, üzgünüm Anne...
///
Yıllar yılı hapis yolu bekledin
Kederli hâlini bizden sakladın
Derdi istif edip sırta yükledin
Etmedin şikayet, üzgünüm Anne...
///
Kadın halin ile düşmanı güttün
Virane evlerde yalnızca yattın
Bütün elemleri hayatta tattın
Affetsen de şayet, üzgünüm Anne
///
Hayatın boyunca hep çile çektin
Ruhu teslim edip evinden çıktın
Artık NURANİ’yi acınla yıktın
Öksüzüm nihayet, üzgünüm Anne...
Osman NURANİ///11/05/2014