ÖZLERİM ONU
Herkes anasının öper elini,
Bense yıllar geçti, özlerim onu, Koklayamam saçlarının telini, Bu âlemden göçtü, özlerim onu. Anadır yuvayı koruyan direk, Ana yokluğuna dayanmaz yürek, Bu ayrılık sürer ta mahşere dek, O âleme uçtu, özlerim onu. İnsanlar içinde en nazlı yardı, İnlesem, ah etsem hemen duyardı, Ağlarsa sadece anam ağlardı, Başımızda taçtı, özlerim onu. Sesi musikiydi; kemandı, neydi, Değeri biçilmez bir hazineydi, Moraldi, sevinçti, hazdı, neşeydi, Dertlere ilaçtı, özlerim onu. Analar bir yana, dünya bir yana, Onlar öz gıdadır, can katar cana, 11 Mayıs, gelip bu heyecana, Yeni fasıl açtı, özlerim onu. İbrahim’in onsuz yanar ciğeri, Bir günde mi bilinecek değeri! Yıkılınca ağaç bilinmiş yeri! Gül veren ağaçtı, özlerim onu. |