Yağmurda uyumakAkşamdan açmıştım pencereyi, Yağmurun sesiyle toprağın kokusunda Uyuyayım, diye. Usul, usul yağıyordu yağmur Ne bir şimşek vardı, ne bir gök gürültüsü vardı. Bulutlu gök yüzünde. Yalnızca toprak kokuyordu. Anamın emekleri, alın terleri kokuyordu. Biçilmiş, otlar kokuyordu. Gübre kokuyordu Çocukluk günlerimin anıları kokuyordu. Usul, usul yağan, yağmurun sesinde. Ben hep yağmurda uyumayı sevmişimdir Eskiden çocukluğumun geçtiği yerlerde Hele ben, bir çadırın içindeysem. Ne de güzel uyurdum, Şıpır, şıpır yağmur damlaları çadıra düşerken. Gece yağar, gündüz açardı hava Benim doğduğum büyüdüğüm yerlerde. Güneş yüzünü gösterirdi, bir mavinin içinden dünyaya Her sabah kalkıp baktığımda. Ve kırlar kokardı Çiçekler dersen renk, renk açarlardı Mis dökülmüş gibi kokardı, o zaman hava. Ama ben en çok da, toprağın kokusunu severdim, Biliyor’musunuz böyle havalarda. Ahmet Yüksel Şanlı er 10 Mayıs 2014 Antalya |