can parçama...
kaderleri bir olan iki arkadaş ..
çektikleri acılar aynı ... gece gündüz ağladıkları da ... kaybetme korkusu bürümüş onları ... acaba bi gün sesini duyabilecekmiyim diyor birisi .... ben duymak istesemde duyamıyorum diyor diğeri ... bazen diğerinin acısı da yakıyor birisini ... tüm umutları yıkılmış hissediyor ikisi .... çekip gitsem diyor kurtulurmuyum bu acıdan .... biliyorlar tek çareleri ellerini acıp dua etmek ... derdi veren dermanını da verir .. sabretmek gerek ... her şeye rağmen ayakta durmak ... yalnızlık ne kadar çekselerde ... (onlar artık beraber yaşamaya karar verdiler ne olursa olsun bırakmayacaklar birbirlerini can parçama BÜŞRA’MA) |