" MEZAR GİBİYİM "Götürülüp bir köşeye atılan, Çaresiz bir garip insan gibiyim... Dostları tarafından unutulan, Çaresiz bir garip insan gibiyim... Hasta misali her zaman inleyen, Dert kazanıp keder’le çile yiyen, Dövülen sövülen hiç sevilmeyen, Çaresiz bir garip insan gibiyim... Kendini hak’a şikayet eyleyen, Ağlayıpta göz yaşını silmeyen, Ölmek isteyip nedense ölmeyen, Çaresiz bir garip insan gibiyim... Yılan misali hep yerde sürünen, Dert’e kedere acıya bürünen, Dostları tarafından hor görünen, Çaresiz bir garip insan gibiyim... Ceza verilip defteri dürülen, Aklını kaybetmiş deliye dönen, TAŞGIN,ım şu iki taşı görünen, Kimsesiz bir garip mezar gibiyim... H.S:11 Zekeriya TAŞGIN 03/05/2014 Şiir’in ilk kaleme alındığı Tarih:15/06/1975 |
Aklını kaybetmiş deliye dönen,
TAŞGIN,ım şu iki taşı görünen,
Kimsesiz bir garip mezar gibiyim
Yıllanmış yüreğin demi bambaşka oluyor. Kocaman yıllanmış şarap gibi bir çalışma kutlarım