Kolsuz Kanatsız
Yağmur özlüyor toprağı yüzünden anlıyorum
Bu tebessümü çiçeklerin sade güneşten olamaz Kuruttuktan sonra sedef tenini dalların Son bahar toplar ümitlerini bazen ilk bahardan Bitmeden kapanır sayfalar hatıra defterinde Unutulur nazından çocuk kalan yılların Hep on sekizinde kalır deli gömleği kolların s.dündar |
ikidir geliyorum ruhum dinleniyor adeta...
huzur ve sükunet kol kola...
sevgiler teşekkürler....