GÜN GECEYE DÖNÜNCE
Gözlerini kapatıp bilirim ki uyudun
Yıldızların ışığı birer birer sönünce Müptelâsı olurum bir küçücük umudun Sabahı zor ederim gün geceye dönünce. Mücevher gözlerinden mahrum kaldığım zaman Bir anlamsız an olur nefes aldığım zaman Hayaline kapılıp düşe daldığım zaman İflâh olmaz kederim gün geceye dönünce. Her saniye bir asır saat desen çağ olur Geceler üzerimden kalkmayan bir çığ olur Umuda giden yollar geçit vermez dağ olur Bırakmaz ki kaderim gün geceye dönünce. Dolmayan bir boşlukta bölünür dağılırım Dizlerimin üstüne öylece yığılırım Sanki nefes alamam daralır boğulurum Sanki yüzülür derim gün geceye dönünce. Bir muamma içinde çırpınır dururum yar Gölgeme nişan alır kendimi vururum yar Merhamet diye inler yerlerde gururum yar Gör nasıl derbederim gün geceye dönünce. Bir kerecik gülmeyi hayal etsem bile tam Kaderimden kaçmaya izin vermez prangam Kıvrandırır sinemi delik deşen eden gam Eririm erim erim gün geceye dönünce. Hasan Hüseyin YILMAZ |