Yalnızlığın İnfazı…
Dün, bugün, yarın ve bütün zaman
Gönül bir Leyla’nın hayaliyle şakır Cehennem azabı şu yalnızlığın Kalemini ellerinle gel sen kır Korkma hiç sevgiden, sev, sevginle sev Hem de gönülden yüreğinle sev Coşkun arzu ile isteğinle sev Mahkemeyi Kübra’ya bırakma aşkı! Gel, yalnızlığın ey panzehiri! Gel, hiç düşünme sakın tehiri Bu birliğin ömür olsun mehiri Gel, gel, hangi vakit dersen öyle gel! Ve bir gece yarısı tam sıfır ikide Gel, yalnızlığımın ipini sen çek İnfazın yapıldığı o anda bil ki, Ayaklarım tamamen yerden kesilecek… 31.3.1993 Kenan Şahbaz |
Merhaba,
Her ahval insan için .Neşeyi de acıyı da hatta hatta
çaresizliği yalnızlılığı da yaşamak gerekiyor...
Teşekkür ederim saygılar.