İlimlerle yoğrulup kapkara beyinlere
Medeniyet ışığı götürmeli öğretmen
Fedakârca çalışıp büyük ve küçüklere
Atide engelleri aşırmalı öğretmen

Namerdin değil, merdin gönüllerdir yatağı
İlim, irfan yuvası öğretmenin otağı
Kötü düşüncelerin olmamalı tutsağı
Ta ki, yerin dibine batırmalı öğretmen

İstemez ki şan, şöhret, ne de bir tek madalya
Her şeyin anahtarı hazinedir akıl ya
Azrail, cehaletin gelir canın almaya
Cehaleti kabrine yatırmalı öğretmen

Bir harfi öğretenin kölesi nerde hani?
Arar durur bıkmadan Çin’de olsa ilimi
Kelepçe takıp kola mahkûm edip zulümü
Zalimlerin işini bitirmeli öğretmen

Kalplerde yaşayan o,zihinlerin güneşi
İstikbale yol bulan ülkünün meşalesi
Kokuşmuş beyinlerden cehalet denen leşi
Çıkarıp atamazsa tükürmeli öğretmen

Karanlık gecelerin sönmeyen ışığı o
Dünyanın her yerinde ilimin beşiği o
Her şeyde güzelliğin, doğrunun aşığı o
Gerçekleri insana göstermeli öğretmen

Bütün derde olmalı bir ömür boyu derman
Eylemeli hakkıyla güzel doğru bir ferman
İnsanlar bir birinden nefret ettiği zaman
Kin, garez duyguların söndürmeli öğretmen

Eğitimde oluruz çelik gibi bir nefer
Her toplumda eğitim çirkef illetler keser
Şahbaz yapar gönülden bu çağrıyı son sefer
Huyda kötü yönleri yitirmeli öğretmen

24.10.1982
1982 Yılı 24 Kasım Öğretmenler günü dolayısıyla yapılan şiir yarışmasında ödüle layık görülen tek şiirdir.