HAZAN VE İNSAN
Bir hazan ki her taraf gazel dolu,
Çınar,Söğüt,Meşe çırım çıplak, Gün gelecek burçlanacak bunlar, Ya insanlar; Nerede bahar. Bel bükük, Saçlar ak dolunca, Dizler naçar,Taşımazsa çaresiz… Gözler de fer yoktur,nefes tükenmiş, Çınar gibi hazanda sessiz sedasız. Geçmişe özlem duyar.Hayalde gençlik, Koşar durur bitmeyen gecelere, Coşar, çağlar ırmak gibi akar gider… Tomurcuk bir gül gibi uzanır bahara, Ama nafile irkilir,Titrer kara kışta, Ölümü hisseder,Ürkek yada tebessümle, Bir rüzgarla gelip geçer… Geride kalanlar güler yada küfrederler, Söğütte kök var tutunur toprağa, Ey bre insan oğlu sen topraksın zaten, Kök salmak güzel yok olmak niye ? ÖMER ÜNAL |
Kalemini ve yüreğini kutlarım...
..................................En içten selam ve saygılarla.