Ayrılık
Ve mevsim, yine sonbahardı,
Güzel günlerim geride kalmıştı. İçimi yerli, yersiz, zamansız, O tanıdık, korkular, sarmıştı. Yapraklar dallarında kurumuş, Betim, benzim iyice solmuştu. Nazenin yazdan sonra, neden, Ayrılık, gelip de beni bulmuştu? Ölümü bile, insana yakıştıran, Canım dediğimi benden ayırmıştı ? Acaba nerede hata yapmıştım ? Kar ve yağmura, soğuk kışlara, Rüzgarlara, aldırış etmiyorken, Nasıl olmuşda, içimde gizliden, Kuruntu taneleri büyütmüştüm? Aslında vedaya çoktan hazırdı yaz, Sırtını çoktan dönmüştü güneş, Henüz kış kapıdan girmemişken, Yüreklerimiz zamansız üşümüştü... |