EY GÖNÜL
Ey gönül seni taşıyamayanın dalına binme
Kırılir düşersinde bir daha iflah olmazsın Seni sevmeyenin peşinden de gitme Kaybolurda bir daha yolunuda bulamazsin Isteksiz olanin bagınada girme Haram ederde zehir olur yiyemezsin Gönülsüz kimseyi kapında da bekletme Sonra evin virane olur giremezsin Aklının olmadıgı yere ruhunu hapsetme Müebbet yerde bir daha çikaramazsın Gönlünün dilinide sakın mühürleme Birkere sustumu bir daha konuşturamazsın Yagmursuz bulutun gölgesinden medet etme Çeker giderde birgün sıcaktan kavrulursun Topragına düşmeyen yagmur içinde sevinme Ümitlenir, toz duman içinde kaybolursun(A.Ş) |