PEŞPEŞE RÜYÂLAR... (Adını Arayan Şiir)Peşpeşe Rüyâlar (Adını Arayan Şiir) I. Ufukta kaybolan bir at Gidiyor dörtnala zaman Gittikçe daralan helezon yollar Geceler simsiyah bir pelerin Sığındığım sabahtı ellerin Nefesimde ne var, kanatıyor çiçeği Bakışlarım uçarken peş peşe bulutlara, İtiyor zamanı sessizce rüzgâr... II. Aydınlatıyor ay ıssız bir yolu Fısıltılar duyuluyor çalılıklarda Bir dal kırılıyor Sesinden ürken bir böcek Telâşla gidiyor ters yöne Büyük bir kavis çiziyor yarasalar Acılardan, sancılardan atlayarak Ayağı kayıyor umutlarının, yuvarlanıyor yerlerde Karanlıkta dua ediyor ağaçlar el ele tutuşmuş Gölgelere sinmiş yavru bir ceylan Arıyor anasının kokusunu başı yukarda, Gözleri ürkek, masum, kapkara... III. Kışkırtıyor uykudan arta kalan geceyi Yolunu şaşırmış işveli bir kahkaha Düşüyor yollara kırıtarak. Birleşip yıldızlar uç uca Resim yapıyorlar altın tozundan. Pencerede solgun bir çocuk yüzü Bakıyorum, içeri kaçıyor. Sallanıyor kara bir perde Mor bir ışık sızıyor dışarı Sabah nerde? IV. Bir kadın ilerliyor parmak uçlarında Gözleri yerde Saçlarında gecenin kokusu Sürünüyor yerlerde Kaşları çatık Sanılır sanki bakışlarından Denizde gemilerinin Hepsi batık... İki yavru güvercin gibi Çıkıyor karanlıkta elleri Topluyor saçlarını. Sıkı sıkı sarındığı mantosunun eteklerinden Dökülüyor gecenin acımasızlığı, kederi Gölgesi gitgide ufalıyor, Dar sokaklarda koşarak kayboluyor V. Elini çenesine dayamış Kocaman bir kaya Sakalını sıvazlıyor şehre bakarken Hayretle seyrediyor ağaran ufku, yorgun Gökyüzünde sisten bir çadır Ardından dökülüyor damlalar Yükseliyor buğu buğu toprak kokusu Çirkinlikleri toplayarak Kara geceye inat rengârenk gök kuşağı Atmış bir ayağını dağlardan aşağı Boyuyor ufku boydan boya. Neş’eleniyor kuşlar Çekiştiriyorlar gagalarıyla tutup gök kuşağını Bin bir renge boyanıyorlar Kanatlarının sesinde yükselen alkışlar Güneş sıyırıp kılıcını kınından Çıkıyor bulutların arasından Kamaşıyor gözlerim ışıktan... Hâlenur Kor |
Kocaman bir kaya
Sakalını sıvazlıyor şehre bakarken
Hayretle seyrediyor ağaran ufku, yorgun
Gökyüzünde sisten bir çadır
Ardından dökülüyor damlalar
Yükseliyor buğu buğu toprak kokusu
Çirkinlikleri toplayarak
Kara geceye inat rengârenk gök kuşağı
Atmış bir ayağını dağlardan aşağı
Boyuyor ufku boydan boya.
Neş’eleniyor kuşlar
Çekiştiriyorlar gagalarıyla tutup gök kuşağını
Bin bir renge boyanıyorlar
Kanatlarının sesinde yükselen alkışlar
Güneş sıyırıp kılıcını kınından
Çıkıyor bulutların arasından
Kamaşıyor gözlerim ışıktan...
Hâlenur Kor
Okunası şiirdi güçlü kalemi selamlıyorum
Yüreğine sağlık ;Selamlar