SANCI"Görünmez bir el bilinmeyen yerlerden kalbimi bıçaklıyor Yaramın kimse farkında değil, o kendi içimde kanıyor" aslına uyan ey özümden geçen bu kahpe düzenden yok sana fayda ne bir ses veren var uzaklarda ne sesimi duyan biri var yanımda eriyorum bir buz dağı gibi eridikçe kıyılarımı su basıyor buzdan ateşe dönüyor gibi gönül halden hale geçiyor korkuyorum ey ruhumun sahibi bana benden yabancı yok buralarda ne istiyorsan benden, böyle hatta ne diliyorsan onuda söyle boş sözler vermedim kimselere hele birde tutamayacaklarımı bildiğim tek şey yalandan uzak kalmak elimden fazlası gelmesede... yapamadıklarımız yapamayacaklarımızın teminatı aslına varana kadar bu bedenin işçisiyiz amele misali, karın tokluğuna emekçiyiz sibel |