Ben seni bir hazan mevsimi
Yanan ocağın başında otururken sevdim.
Ben seni bir vurgun yılında
Çölde su arar gibi aşkı ararken sevdim.

Büyüdükçe çoğalıyor neden,niçin,nasıllar
Çocuklukta kalıyor elbet,hakikat ve asıllar

Sormayın bana hayatta hiçbir şeyi
Neden,niçin ve nasıl
Gerilerde kaldı suallere cevap vern fasıl
Şimdi karşımda çırılçıplak duruyor
Asrını kaybetmiş bir asır

İnsan yaşadıkkça, aklında büyüyor şüphe
Yolunu aradıkça ilerliyor meçhule
Beynimde tek düşünce şüpheden ıraktır
O’da beni ve alemi yoktan vareden Hak’tır.

Bir nimettir ki deliyi akıllı,akıllıyı deli eden
Çıldırtan bir dengedir akıl,
insanı şüpheyle yoğurup hakikatle vareden.


YUNUS EMRE GÜNEŞ