Sana bir çift söz hediye etmek istedim.
Şuan için...
Elime kalemi alıp,çağlatırım cümleleri sandım..
İçimdeki haykırışa rağmen, odanın sessizliğinde,
Bekledim. belki ilham olur diye...
Sana bi iki güzel söz söylerim diye.
Lakin elimdeki kalemin iç çekişi,
Susturdu içimdeki haykırışı...
Sustum...
Bu sözler kalemin kelamı:
’’İnsan birine iyi kötü bir kelamı varsa, önce onu tanımalı, yoksa ebediyyen susmalı...’’
Sustum...
Yazamadım...
Seni bir kelime dahi tanımıyormuşum, onu anladım...
Seni tanımadan sana kıyamadığımı anladım...
Seninle bir kelime tanışmıyormuşuz işte ben ona yandım...
Ve bir cahil cesaretiyle, bunları yazdım.
Şuan için,
Hediyem olsun bu yazdıklarım sana,
Nasılsa daha iyilerini yazarım seni tanıdıkça...
Salise Erol.