Utanıyorum
Canım sıkıldı daraldım kendimden, bugün sokağa attım kendimi ayaklarım götürüyordu beni. Nereye gittiğimi bilmeden boş bir banka oturdum, başımı kaldırdım. Boğazın deniz kokusunu ciğerime çektim.
Martılar uçuşuyordu gemilerin üstünde. Bir parça yiyecek için bir birleriyle yarışıyorlardı,yiyeceğini alan kaçıyordu. Martıları bir an kalp hırsızına benzetim,istediğini aldığında arkasına bakmadan kaçan. Kirpiklerim’den dökülüverdi yaşlar, ellerimle yüzümü kapattım. Kimseler görmesin ağladığımı. Utanıyordum, kendimden değil senden. Gözlerimin içine bakarak nasılda yalan söyledin bana. Gün batımında aşk günümün güneş,i gecemin pırıltısı, gönlümün yazgısı, hayatımın en güzel parçası, sana sevdalıyım, kanımla canımla, ruhum seninle tek beden olur. Ölümüne aşk derdin. Herşey yalanmış, bir heves ,bir nefes, bir anda yok oluverdi. Şimdi nerede aşk, gözlerimde kitlendi. Derin bir kuyu içinde çark dönüyor ve hasar veriyor içten içe kemiriyor yok ediyor. Utancım aşktan değil ,seni düşünüp seni sevmekten utanıyorum. Keşke boğazın azgın sularında yok olabilseydi sana olan sevdam |
sevdiğin tarafından sevildiğini bildiğin zaman
dagında karanfiller açar sümbüller süzülür
özgürce sevişir serçeler ve dil güle benzer
açtıgı zaman bahar acıttıgı zaman güz olur
güz güleri nazik olur güzel kokar sevgi saygı saygıyla
kutlarım değerili eseri yazan şairim