Bir öpücük ver desem...yelkenlerim inmiş yare kırılan kalp kopmuş yelden zaman bir içimlik su yaslar hakim gül bahçeme... kelepçelere zincir nasip karanlık mahsen gibi kuru yaprakları topluyor hayat ben sende sen bende kayıp... ok gibi kirpiklerim kalbe içten yağmurlar nafile ne soluk ne nefes bir çare kim istemez ki çizsin pembe yare?... yüzüyorum gölgesi mechul bir çölde ırmakları dağ başını duman almış cümbüş yapıyor yamaçların kahrı kahyasıyım sanki şu dünyanın gülesim yok artık... ipotek konulmuş gibi rüzgarlara bulutların yüzü asık canı sıkkın bir öpücük ver desem verirmisin umut? kalpten kalbe giden yoldan caymasın kayık... (Berlin,18.04.2014) Talat Özgen |