RUHUM KANIYOR
RUHUM KANIYOR
Ben fırtınayım yıkar yakarım, Sığınacak liman kalmaz korkarım. Yırtarım dalgaları denize ulaşırım, Söndürürüm gönül bağımdaki onca yangını. Dokunmayın ruhum kanıyor, Karanlıklar al renge boyanıyor. Ay tutulmuş olmalı bu gece, O da benim gibi geçmişine ağlıyor. Bu gece hazin olacak, Güneş aynı yerden doğmayacak. Yürekler kasvetli, ruhlar yaralı, Aşkı gömeceğiz ıssız bir yere. İsyanım var yüreğime, Beni bir vefasıza yar eyledi. Esareti bilmezdi bu biçare gönlüm, Şimdi ellerimde zincir, boynumda planga, Dolaşıyorum kendi ateşimde! Usulet Güner |
şair yüreği her zaman
hüzün dolu neşe dolu ..
dugusallık diz boyu
dalından koparılmış çiçeğe benzer ...
susuz vazolarda kalmaması dileğimle..
kutlarım yürekten.