ümit
bir defa sevdayı kaçırdı isen
ümidinden özgür gezer durursun böyle bir özgürlük derde dert katar mahkumları düşündükçe kurursun bitmez sermayesi keşkenin ahın kalbi bozar unuttukça günahın karanlıktan kara olur semahın pervaneyi kanadından vurursun geçmiş geri gelmez neylersen neyle işin olmaz artık ağayla beyle yüce sevdalara yırtık heybeyle erişmeye çalıştıkça çürürsün ne kitaplar ne hitaplar ne diller bin bir ızdıraba düşer bülbüller ağıt yakılmaya utanır güller kokusuz ve renksiz neyse görürsün düşünme içinde koca bir meçhul meçhulüne yanaşamaz hiç bir kul bütün bir kainat olsa da okul ömür boyu cahil gibi yürürsün yorulduğun zaman durduğun bir an ardından yetişir belki o iman dünyevi belki de o meşhur mizan sevdanı yakalar da kurtulursun |