UTAN KENDİNE GELbıktım yalan sözlerinden bitmek bilmez hakaretlerinden tiksiniyorum iğrenç yüzünden anlamazsın halimden sahi kimsin sen sen kimsin ne varsa senden bende kalan senin sandığın her ne ise sorma itirazım yok doldur heybene al çek git yeter ki çıkma karşıma görmesin gözlerim seni duymasın kulaklarım sesini gurur duyduğun aşkın vardı bir de oturmuş kişiliğin öyle derdin kendini ifadende görüldü gerçek yüzün iğne kendine battığında kin ve nefret her yanında uzat ellerini aç avuçlarını bir avucuna sevgini diğerine küfrünü bıraktım dilediğin gibi kullan tepe tepe kalmasın senden bir iz kapat şimdi sımsıkı avuçlarını düşürmeden bir yerlere uzaklaş koşarcasına git bakmadan arkana yanılıp da arama özledim de deme yakışmaz şanına özür de dileme artık yoksun bende suskunluğum korkumdan değil sanma bildiklerini bilmiyorum benim de vardır söyleceklerim kelime haznem de kıt değil bulurum sana senin dilinden getirme beni o çizgiye tut çeneni kıs kuyruğunu haddini bil otur yerinde... Refik 12.04.2014 İstanbul |