Bazenbazen küçük bir kasabada ahşap bir evim ev olmaya hazır değilken topraklarım bazen ağaçta açan gonca çiçeğim zamana dökülmeye hazır değilken yapraklarım oysa hep aynı mahallenin çocuğuydu gözyaşlarım bir kömürün karasında yanıp bir başağın sarısında yanan ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, babamın ipi çekiştiriyor gözlerimi saçlarının savruluşu kapımızı çalıyor gün ışığı süzülüyor kalbinin kapısından kanıyor bardağımın demli çayı |