Yolun sonu
yolun sonu
ihtiraslı zayıf sıska bir adam iki kelime düşmez dudaklarımdan dudak tiryakisi çevirir durur sayfaları gözlerim dolanır sen her iç çekişinde aklıma sahip ol Allah’ım ama ben böyle mi sevmeliyim? böyle beklemeli yağmur iliklerime işlerken sokak köşelerinde kokusunu duymalıyım benim şehrimde içtiği beş çayından peşinden sürüklenmeli aklım el ayak paramparça düşmeliyim önüne susmalıyım |