Sonunda "Sen" Olan Şiir
şu sevdiğim şehri verin bana, sokakları portakal kokan.
bir çocuk yanımda, eskiden çok ağlayan. kalabalık deniz kıyısında, ufak bi çocuktum denize bakan. ah yağmur! sen ki o şehre sık uğramayan. söylesene, neydi o cimrilik? oysa şimdi çok cömertsin. ah güneş! sen ki en çok "o şehri" yakan. söylesene, güzün ortasında ne gezerdin? oysa şimdi pek çekingensin. götür tanrım, tek bir sokağına; zihnime en kazınmış olan. ve sen gel, sarıl bana; sarılmak ise içimi en çok "sana" bağlayan. |
Güzeldi.
Hoşgeldiniz..