K A T İ L İ M E . . .Ve gün gelir kalem bile utanırmış yazdıklarından, utandı. Utandım. Utandırdın. Seni hatırlatan ne varsa, Kırdım, Kızdım, Küstüm, Unuttum. Aynı sokaklardan fakat farklı coğrafyalardan geçiyorduk. Aynı bölgede yaşıyorduk fakat bölünmüştük, bölmüştük. Sevdiğim kadar nefret ettim senden. Ve anladım ki nefret tüm duyguların katiliymiş. Katilime teşekkürler. Hilal Özcimbit |
bir insana değerinden fazla değer verirsen
kendi değerini kayıp edersin...şiiri beğeniyle okudum
kutlarım...KARDEŞİN SALİM