Zaman
Eskileri yad eder insan,
Gözleri dolar,ağlayamaz. Çıkarır izmaritsiz bir cigara, Tüttürür,yitip giden zamana. Susmak içini boğar da, Susmalar da boğulmayı hazmeder. Zerresi olur zamanla, Yokluk denen,vatanın ufkunda. Sarmalar,yakar,yıkan. Mazi aklına gelir, Giden her tabutta ki izler. Toprakla vuslat olmayı diler. Yıkık zamanın,zafer kazanamayan Adı iki satırdan ibaret olan, Sonra zamanda unutulan, Toprağın kendisidir olan. |