Korkaklar
Korkaklar
İnsanlara baktım hepsi sükunette Aşık insanlar hayrette Sevdiğini söylemek ayıp olmuş Bu ne acı bir görünüş. Cahil bu insanlar heyhat Bilmezler zindan olmuş bu hayat Bunun adı hâyâ değil, muhatara Dışardan ne kötü bir manzara. Şair olmak olmuyor her derde deva Sevdiğini söylemen gerek kapansın bu yara Ceht etmeli her heves Şahit olmalı her nefes. Yiğitliktir sevdiğini söylemek Susup kenarı bakmak ise kendine küsmek Hadi söyle, huzura eriş Hızlıca bu asıra yetiş. Bırak sana deli desinler sen mecnun ol Artık parlasın şu kara yol Kederlensin söylemeyenler Marazlansın taş tutan o gönüller. 1 Nisan 2014 Makedonya / Üsküp Hamid ARIF |