Çalan çanlar çalsın yare...yare yar diyemedim ben taksiratta buda varmış geçiyor günlerim bir bir ne umut var ne bir ışık... kahreden değil tek zaman kader de yoksun sevdadan ben neyliyem bu dünyayı? beni benden aşktan çalan... dönüyor boşu boşuna nefessiz soluk misali atılan her kulaç mahkum yokluğunda hasretliğe... yar dedim yar edemedim güzelliği kabus gibi can derdine düşmüş sanki güzel günler gelmez artık... geri kalan ruhsuz beden posası çıkmış ak keten hayat denen ömür denen kül oldu daha ölmeden... canım benim olmasa da çalan çanlar çalsın yare dermansız derdim ne çare? yaşamak mı pare pare?... (Berlin,01.04.2014) Talat Özgen |