Yokluk Bilinci
nasıl bir tesadüfse hep günün bu
saatlerinde gecenin dibe batmış sırları gibi içime çöktüğü camlarında bir apartmanın gülüşünü göremediğim yarına yetişir telaşıyla gömleğini astığın ama gün yüzü görmez cepheleri güneşle hiç tanışmamış bir perdenin ardında biliyorum ki şimdi yoksun. şehrin öğrenciler semtinde kuytu bir ev bardağı 1 liradan satılan çayhanelerin potansiyel müşterisi sarraftaki suskunluğun ve pazarlıklarda hiç üstelemeyeşin hayatın bıktırıcı salı’larında ve bitmek tükenmek bilmeyen tekrarlarındaki o münzevi duruşun. bilirsin tüm komşular şiirlerine düşman ve sen bir kuş olup uçmuşsun buradan. |