Beklemekle geçti, çok an çok fasıl
Beklediğin nedir, kim , niçin nasıl
Beklemeğe değen, nedir ki asıl
Çoğu zaman bekler, bilmeyiz neden.
Zaman çağlayanı akar bilmeden…

Vakit geçmez deriz, geçse ne olur,
Vakit tükenince, kim neyi bulur.
Kimi beklemekten artık yorulur,
Ben gideyim artık, der o gelmeden
Zaman çağlayanı akar bilmeden…

Beklenen neşe mi, zevk mi, sefa mı
Ümitsiz bir düşten gelen cefa mı
Çoktan ölüp gitmiş, bir son vefa mı
Bir hayal beklersin, bir düş ölmeden
Zaman çağlayanı akar bilmeden…

Belki de bir gece sahilde ay’ı
Ya da bir dalgalı derya da kıyı
Ya da bir ahbabla muhabbet çayı
Beklersin bir dostla kavil kılmadan,
Zaman çağlayanı akar bilmeden…

Ya ah ın tükenmiş, vah ın yakıyor,
Ya nice dostların, hep yad bakıyor,
Gönül dert çekmekten artık bıkıyor
Bir tebessüm bekler durur yılmadan
Zaman çağlayanı akar bilmeden…

Ey Bülbül iyi bil, samanı sapı
Dünya dedikleri bir çürük yapı
Gel Hakka ram ol sen, yok başka kapı
Hazır ol da bekle, ecel gelmeden
Zaman çağlayanı akar bilmeden…